Orde houden

Orde houden is één van de noodzakelijke kwaden van het onderwijs. De lasten naast de lusten. Volgens mij is de grootste factor waarom mensen het onderwijs niet in willen: angst voor wanorde, angst om onder de voet gelopen te worden. Maar: als je overtuigd bent dat je het wel gaat redden als leraar, dan ga je het ook echt redden. Klinkt als ongefundeerd positivisme, maar het is wetenschappelijk bewezen!

Wat ordemaatregelen die ik zo de revu zag passeren:

• Naam op bord schrijven. Eventueel met kruis er achter als een leerling terug moet komen. Het werkte niet overigens.
• Roepen: "kan het wat zachter?" Dit werkte ook niet. Het was niet duidelijk wat de leraar precies met "zachter" bedoelde.
• Een andere leraar liet de leerlingen "zachtjes met elkaar praten, of fluisteren. Ik hoef het hier niet te kunnen verstaan", aldus de leraar. Dit werkte wel.
• Twee leraren dreigden iemand er uit te sturen, maar deden het niet. In beide gevallen had het het gewenste resultaat (niet rotzooien met de tekentafels; en het afkappen van gesprekken tussen leerlingen)
• Een leerling kreeg strafwerk. Ik weet niet meer of dit nu hielp of niet.
• Een leerling moest even nablijven na de les, om er op gewezen te worden dat het toch écht niet normaal is als je gewoon door het betoog van de leraar heen praat.

De effectiviteit van de ordemaatregelen hing niet af van de maatregel zelf, tenzij die onduidelijk of niet specifiek was. De effectiviteit hing met name samen met de cultuur die een leraar samen met de klas had opgebouwd. Was die positief, dan hoefde de leraar nauwelijks orde te houden, leek het.

Een leraar vertrouwde me toe: "eerst zullen ze me vrezen, dan zullen ze me liefhebben". Vertaald: eerst zorgen dat de klas ontzag voor je heeft. En daarna kan je je altijd nog populair maken als je dat wilt.